Post Corona – Managers, wordt motiveren straks moeilijker of makkelijker?

Het ziet er dan toch eindelijk naar uit dat we richting het einde van lockdowns, thuiswerken en andere Corona maatregelen gaan. Wat betekent dat straks voor de motivatie van mensen op de werkvloer? Wat ga je als leidinggevende mogelijk anders ervaren? Wat wil je, wat kan je ten aanzien van het aanspreken van de motivatie van je mensen?

Over wel/niet thuiswerken, de voor- en nadelen lees je al genoeg. Ik wil het hebben over motivatie. Met name de intrinsieke motivatie, dat wat je niet ‘in’ mensen kan stoppen maar wel aan kan spreken als leidinggevende. 

Over motivatie bij met name bij de generatie die nu tussen de 20 en 40 jaar oud is. Want wanneer ik de berichten over werkdruk, stress en burn-out lees, lijken die een grotere impact te hebben op jongere werknemers dan op oudere. Met name op de generatie Millennials. 

Wat zijn Millennials? Millennials is de naam voor de generatie mensen die zijn geboren tussen circa 1980 en 2000. Bij de meeste en voornamelijk grotere bedrijven behoort het merendeel van de medewerkers inmiddels tot deze groep. 

Ik train en coach zowel leidinggevenden als Millennials op de vlakken communicatie, samenwerking, performance coaching, persoonlijke effectiviteit en -ontwikkeling. Training & Coaching voor Leven, Loopbaan & Leiderschap.  

Wat Managers zeggen over Millennials

Wat ik hoor van Managers over met name de Millennials: ze hebben erg hoge verwachtingen. Van zichzelf en van hun omgeving. Ze zijn sneller uit het veld geslagen en ervaren veel stress.  

De Millennial met een diploma en een aantal jaren werkervaring heeft de arbeidsmarkt mee en de Corona-crisis tegen. Ze hebben de mogelijkheid om van baan te veranderen en worden regelmatig benaderd door recruiters. Het lijkt eerder moeilijker dan makkelijker voor ze te worden om van baan te veranderen maar de Corona crisis zorgde wellicht voor voorzichtigheid. 

De Millennial, nu gemiddeld 30 jaar oud, bleek duidelijk niet lekker te gedijen tijdens de Corona crisis. Miste de sociale interactie en wringt zich in vele bochten wanneer ze ook nog eens een gezin hebben. Stress bleek al een vloek voor deze generatie en velen geven aan dat ze tijdens Corona meer stress hebben ervaren. Met het risico dat ze die periode doorkomen op adrenaline en de stress daarna pas zijn tol eist. 

Wat betekent dat voor de komende tijd?

Wat Millennials al eerder hebben aangegeven te zoeken in werk, dat verandert volgens mij niet. Ze willen:

  • Inhoudelijk interessant werk
  • Dat ‘goed’ betaalt, waarbij goed niet minder is dan voor hetzelfde werk elders
  • Werk dat bijdraagt aan iets groters, mooiers of beters
  • Leiders die te vertrouwen zijn, wat wil zeggen: die aan meer denken dan hun eigen belang
  • Leiders die hen serieus nemen, verder helpen in hun werk en erkenning geven
  • Toegang tot ontwikkelingsmogelijkheden en de tijd om wat ze leren in de praktijk te brengen

Na een crisis komt besef

Tijdens de crisis hebben we ons vooral bezig gehouden met ons best doen om te overleven. Fysiek, mentaal en emotioneel. Dat geldt voor iedereen, Millennial of niet. Zodra we dat achter ons kunnen laten, komt er besef en ruimte, bewust of onbewust. De gedwongen blik naar binnen, verlegt zich weer naar buiten en we kijken wat we hebben ‘geleerd’.

Welk besef ten aanzien van werken?

Ik neem uit mijn praktijk en kennis met name het volgende waar:

Ik besef me wat ik wat mijn leider(s) vindt

Millennials zijn minder onder de indruk van kennis en macht van leiders. Ze zijn kritischer naar leiders en doorzien het eigenbelang snel. Zoals we weten is dat killing voor het vertrouwen en de bereidheid om te volgen. Ze stellen zich bewust of onbewust vragen als ‘Hoe goed/slecht hebben onze leiders het gedaan? Zagen ze mij/hoorden ze mij? Hoe zat het met het belang van de mensen?’. 

Ik weet nu dat ik ook zonder ….. kan

Zonder nieuwe kleren, zonder de 6-wekelijkse kappersbeurt, zonder wekelijks uit eten, misschien zelfs wel zonder auto. Dus met minder geld. Wat betekent dat voor de afhankelijkheid van mijn baan en de zekerheid van inkomen? 

Dat de tijd ondanks alles toch steeds sneller gaat

Ook al was het saai, van het bed naar het bureau, van de ene zoom in de andere. Terug naar de bank en weer naar bed. De dagen vlogen ondanks dat om. Als dat zo doorgaat, wat wil ik dan nu eigenlijk? 

Ik heb me stik alleen gevoeld

Niet verbonden, de online meetings die ik had gingen alleen over wat er moest gebeuren. Gesprekken over Corona hadden al snel een politieke lading en zetten de boel op scherp. Bij de ander leken de problemen veel groter dan bij mij wat mij deed besluiten om het maar niet over mezelf te hebben. Ik heb wel de behoefte aan gelijkgestemdheid en dat afgescheiden gevoel gaat me niet in de koude kleren zitten. Naar kantoor is toch best fijn, maar wat en wie tref ik daar aan?

Dat meer vrijheid ook wel heel fijn is

Niet alles was bagger. Het was ook fijn om niet iedere dag een uur of meer in de auto te zitten. Meer mijn eigen werktijden te kunnen bepalen. Het was ook waardevol om meer uit het leven en de belevingswereld van mijn kinderen mee te krijgen. Welke balans tussen vrijheid, structuur en zekerheid van inkomen past eigenlijk het beste bij mij? 

Manager, mijn vraag aan jou:

Wordt het straks moeilijker of makkelijker om de motivatie van je mensen aan te (blijven) spreken? 

Jullie reacties zijn zeer welkom!

Laat een reactie achter