Ken je dat gevoel? Dat het net niet lukt of net weer niet lukt?
Die baan, die deal, die kans om jezelf op de kaart te zetten….
Die verbetering van de business, als je de mensen nou eens wat meer meekreeg…
Dat gevoel dat knaagt. Omdat het niet echt wil slagen of mega veel moeite kost.
Terwijl je er wel alles voor in huis hebt. Opleiding, talent, CV, je bekkie mee en niet op je bekkie gevallen. Er is niks mis met je. Wat er aan de hand is, is dat je jezelf ‘laat’ saboteren.Niet expres natuurlijk.
Hoe we onszelf saboteren
Door het stuur uit handen te geven aan Overlevingsdelen.
Hoe het zit dat dan?
We laten als mens delen, aspecten van onszelf aan bod komen. Afhankelijk van de situatie. Het professionele deel, het analytische deel, het empathische deel, het feest deel, het humor deel, het serieuze deel en ga zo maar door.
Daarin kun je onderscheid maken tussen delen die handelen vanuit vertrouwen, inspiratie, nieuwsgierigheid én delen die handelen vanuit onzekerheid, afhankelijkheid en angst dat het mis gaat. Die laatste zijn je Overlevingsdelen.
Overlevingsdelen komen in actie wanneer iets je triggert
Dat voel je. Je schrikt een beetje of heel erg. Iemand in de omgeving doet iets (of juist niet). Dat ervaar je als onveilig. Daar reageer je op, als een reflex, in de hoop dat je krijgt wat je wilt.
Voorbeelden van Triggers:
- Weerstand van klanten/stakeholders
- Controle, manipulatie of geklungel van collega’s of leidinggevenden
- Gebrek aan drive, ideeën en motivatie in je team
- Negativiteit in je omgeving
- Kritiek
Een Trigger zet je Overlevingsdeel ‘aan’ en dat deel stuurt, als een automatische piloot je gedrag.
Vaak op een manier die niet het beste werkt en je juist niet wilt (als je daar over nadenkt):
Je vraagt bij weerstand niet door, gaat in de tegenaanval of weet niet wat je moet zeggen.
Bij overheersend gedrag van de ander, geef jij je grens niet aan.
Bij geklungel grijp je in en doe je het maar weer zelf.
Bij negativiteit voel je je verantwoordelijk en ga je de ander uit de put trekken.
Bij kritiek pas jij je aan.
Er zijn ook voorbeelden waar het Overlevingsdeel het op een subtielere manier overneemt. Waarbij we hebben geleerd dat het zo hoort:
Je grijpt net naast de deal, haalt je kpi’s niet, neemt een extra doel op in je POP dat begint met ‘beter worden in’. Als het niet lukt moet je harder je best doen toch?
Je bent zoveel in de operatie aan het managen dat je het gevoel hebt dat je telkens achter de feiten aanloopt. Kwestie van de boel beter organiseren toch?
Samenwerken gaat moeizaam omdat anderen hun verantwoordelijkheid niet nemen of het maar niet lijken te snappen. Kwestie van meer controle en de boodschap herhalen en herhalen. Jij bent nou eenmaal eindverantwoordelijke toch?
Op die manieren ontvang je schouderklopjes. Heerlijk! Het voelt alleen wel als 62 bordjes draaiende houden en leuk is anders. Wel Succes maar geen Plezier. Strijd? Ook dan zitten je Overlevingsdelen te vaak aan het stuur.
Een Overlevingsdeel maakt dat je jezelf groter of kleiner voordoet. Waarom eigenlijk?
Een overlevingsdeel komt voor je op. Zo lijkt het althans. Het wil namelijk niet dat jij je blauwe plekken (opnieuw) bezeert. Toen je de blauwe plek opliep, heb je geleerd om jezelf met hulp van je Overlevingsdeel te beschermen.
Die blauwe plek zit daar nog. Zo lang die daar zit, je die niet kent, erkent en/of verzorgt, blijven de Overlevingsdelen in actie komen. Ze waarschuwen je voor ‘gevaar’ en gillen dat je beter NU kan vechten of vluchten.
De vraag is of dat NU nog wel zo handig is.
Je kleiner maken leidt tot frustratie en teleurstelling. Dat jij geeft en de ander maar kan blijven nemen. Je bent onvoldoende zichtbaar, mensen luisteren niet naar je. Of je wordt gewaardeerd op een manier waarbij ze jou de verantwoordelijkheid geven zonder de bevoegdheden, het salaris en de erkenning die daarbij horen.
Je groot maken leidt tot uitputting en het gevoel er alleen voor te staan. Je kunt prima scoren maar mist hulp en initiatief van anderen. Mensen zitten jou aan te kijken om te horen wat er moet gebeuren. Je wordt gewaardeerd om je resultaten, maar waarderen ze jou ook om wie je bent?
Omdat overlevingsdelen vaak automatisch ‘aan’ gaan, als een reflex, lijkt het alsof de omgeving op de knop drukt. Maar dat is niet zo, jij doet het. Niet expres, wel onbewust. Je saboteert jezelf met je eigen vecht- of vluchtgedrag. Je emoties laten jou dat weten, dat is dat knagende gevoel.
Er is niks mis met je! Hoe je dit oplost
Het is een kwestie van uitzoeken hoe je Overlevingsdelen werken en je ze ‘uit’ zet.
Als coach onderzoek ik samen met jou wat je triggert, waarom en waar de blauwe plek zit. Hoe je die kunt gaan verzorgen en hoe je als Manager of Professional grip krijgt op je Overlevingsdelen. Hoe je die als ze ‘aan’ zijn gegaan ook weer ‘uit’ kunt zetten en uiteindelijk voor kunt zijn. Het gevolg voor de mensen die ik heb mogen begeleiden, is dat ze weer verliefd op hun Leven & Loopbaan worden, Flow ervaren en voelen dat ze Echt Leven.
Je écht Leven supporter, Monique