Ik had er een handje van om plannen te maken en ze terzijde te schuiven. Of eenmaal een eindje op weg, af te haken en van plan te veranderen. Ik paste me vaak aan, deed wat de omgeving van me vroeg.
Man, wat geeft dat een onrust. En op den duur ook onvrede.
We praten het niet nakomen van afspraken met onszelf vaak goed aan de hand van oorzaken buiten onszelf.
Heel menselijk, maar het geeft niet echt een lekker gevoel.
Plannen maken vanuit rust en vertrouwen, ze realiseren met een gevoel van standvastigheid dat maakt een wereld van verschil en geeft ons vaak wel de rust en gemoedsrust die we zoeken.
Wat heb je dan nodig om echt te doen wat je van plan bent?
De echte redenen waarom iets niet lukt boven water halen en daar iets aan doen.
Redenen van mensen, wie ik als coach begeleid:
Bang om te mislukken.
Bang om afgewezen te worden.
Bang om er niet bij te horen.
Bang dat een ander voor je gaat bepalen.
Bang om risico te nemen.
Waardoor je:
Meer beren op de weg ziet. Niet durft te gaan voor jezelf en je geluk. Niet durft te veranderen. Jezelf onvoldoende zichtbaar maakt of jezelf continue groter moet maken dan jij je voelt.
Die angst, die voelen we vaak niet eens bewust. Het is vrijwel nooit zo dat mensen bij me binnenkomen en zeggen ‘help mij, ik ben bang’.
Ze komen binnen omdat ze barsten van de ambitie, van de kennis en goede ideeën maar klanten niet meekrijgen, hun teams niet meekrijgen, hun stakeholders niet meekrijgen.
Omdat ze blijven wikken en wegen. Zichzelf niet daadkrachtig genoeg vinden. Geen stappen maken en geen vooruitgang ervaren.
Of juist wel daadkrachtig zijn maar telkens in de clinch liggen met anderen. Zodat alles voelt als een continue strijd.
Omdat ze de gaten voor anderen aan het dichtfietsen zijn en dat door niemand gezien wordt. Ze daarin geen hulp en steun ervaren.
Wat daar achter zit is angst.
Keuzes maken die maken wat we doen, doen we slechts vanuit twee perspectieven, vanuit angst of vanuit vertrouwen.
We hebben geleerd om ons zo goed en zo kwaad als het gaat door het leven te bewegen met behulp van allerlei overlevingsstrategieën. In de actie springen, bagatelliseren, zaken rationeel benaderen, flink zijn, vechten. Je aanpassen, conflict uit de weg gaan, voor zekerheid kiezen, vluchten.
De emotie wint het op die manier dan van de ratio. Je hoofd zegt het een maar je doet heel wat anders. Jouw handelen is in de greep van je onderbewuste.
Hoe komt dat?
Minder fijne ervaringen uit het verleden hebben ervoor gezorgd dat we onszelf zijn gaan beschermen. Om de emoties die daar toen bij hoorden niet meer te hoeven voelen.
Om geen afwijzing te hoeven voelen gaan we het risico op afwijzing niet aan en maken we ons kleiner. Om door anderen geschonden vertrouwen en de gevolgen daarvan te voorkomen nemen we alle ruimte maar in en maken we ons zo groot mogelijk.
Die bescherming vanuit de overlevingsstrategie bestaat uit onbewuste gedachten waarmee we hopen veiligheid te creëren. Strategieën die ons zijn voorgeleefd door ouders en/of andere opvoeders. Met tot gevolg gedachtenpatronen, die wanneer je ze bewust zou horen, klinken als waarschuwingen. Die je willen behoeden voor de pijn. Maar die strategie is wat je nu juist tegenhoudt. Ze werkten toen maar nu niet meer.
Door je kleiner te maken wordt je niet gezien en gehoord. Door je groter te maken stuit je op weerstand en raak je de verbinding met je omgeving kwijt.
The way out
Die is er:
- Toegeven dat je niet bereikt waar je naar verlangt.
- Inzicht in de ervaring die heeft geleid tot jouw overlevingsstrategieën.
- Snappen en voelen dat die strategieën nu niet meer voor je werken maar eerder tegen je.
- Veiligheid in jezelf creëren zonder afhankelijkheid van je omgeving.
- Kunnen en willen gaan handelen vanuit vertrouwen en zelfvertrouwen.
Ben jij zo moedig dat je toegeeft dat je op dit moment niet bereikt waar je naar verlangt en wil je je eigen patronen graag verder onderzoeken? En veranderen? Om je verlangens wel te realiseren? Kom dan eens vrijblijvend kennis maken. Klik hier om contact op te nemen.
Monique